JAK PROWADZIĆ LEKCJE PRAKTYCZNE
Przejdziemy teraz do drugiego fundamentalnego pytania, które stawia sobie zazwyczaj każdy nauczyciel przystępujący do pracy z młodzieżą: jak uczyć? Nie chodzi tu oczywiście o jakiekolwiek uczenie. Chcemy tak uczyć, aby zainteresować młodzież (pamiętajmy o niebezpieczeństwie nudzenia!), osiągnąć zamierzony cel dydaktyczny i wychowawczy. Tym celem każdej jednostki lekcyjnej będzie:
1. wywołanie określonego przeżycia (im więcej ucznia bawi to, co robi — tym lepiej), które służy wzbogaceniu wewnętrznemu jednostki, a przez to i wychowaniu,
2. przekazanie uczniowi kilku, przewidzianych na daną lekcję informacji,
3. zajęcie czasu uczniowi — zaabsorbowanie jego uwagi na lekcji, a o ile to możliwe i po lekcjach.
Przebieg lekcji można zamknąć w pewien schemat organizacyjny, będzie to forma planu lekcji:
1. Jasno sprecyzowane zagadnienie plastyczne (problem) — tu miejsce na omówienie historyczne, warsztatowe, teoretyczne itp.
2. Temat zadania.
3. Realizacja ćwiczenia.
4. Ocena i omawianie ćwiczenia.
Aby pokazać przykładowo jak korzystać z powyższego planu dajemy opis kilku przykładowych lekcji: pierwsza dotyczyć będzie problemów malarskich, druga i trzecia rzeźby, czwarta architektury i piąta kompozycji przestrzennej. Jednocześnie zwracamy uwagę, że lekcje przykładowe przeprowadzone zostały przez kilku różnych specjalistów i są w sposób indywidualny zreferowane.