JAK PROWADZIĆ LEKCJE PRAKTYCZNE

Przejdziemy teraz do drugiego fundamentalnego pytania, które stawia sobie zazwyczaj każdy nauczyciel przystępujący do pracy z młodzieżą: jak uczyć? Nie chodzi tu oczywiście o jakiekolwiek uczenie. Chcemy tak uczyć, aby zainteresować młodzież (pamiętajmy o niebezpieczeństwie nudzenia!), osiągnąć zamierzony cel dydaktyczny i wychowawczy. Tym celem każdej jednostki lekcyjnej będzie:

1. wywołanie określonego przeżycia (im więcej ucznia bawi to, co robi — tym lepiej), które służy wzbogaceniu wewnętrznemu jednostki, a przez to i wychowaniu,

2. przekazanie uczniowi kilku, przewidzianych na daną lekcję informacji,

3. zajęcie czasu uczniowi — zaabsorbowanie jego uwagi na lekcji, a o ile to możliwe i po lekcjach.

Przebieg lekcji można zamknąć w pewien schemat organizacyjny, będzie to forma planu lekcji:

1. Jasno sprecyzowane zagadnienie plastyczne (problem) — tu miejsce na omówienie historyczne, warsztatowe, teoretyczne itp.

2. Temat zadania.

3. Realizacja ćwiczenia.

4. Ocena i omawianie ćwiczenia.

Aby pokazać przykładowo jak korzystać z powyższego planu dajemy opis kilku przykładowych lekcji: pierwsza dotyczyć będzie problemów malarskich, druga i trzecia rzeźby, czwarta architektury i piąta kompozycji przestrzennej. Jednocześnie zwracamy uwagę, że lekcje przykładowe przeprowadzone zostały przez kilku różnych specjalistów i są w sposób indywidualny zreferowane.